يه باوري تو ما ها وجود داره كه وقتي به يه مشكلي بر ميخوريم تسبيح برمي داريم و ميشه ؛ نميشه راه مياندازيم . بنده خودم زياد اهل تسبيح بازي نيستم اما ديروز يكي از همكاران كه از مكه برگشته بود يك دونه سوغاتي برامون آورده . ما هم اولش فكر كرديم خدايي بوده و بايد شروع كنيم به تسبيح انداختن و ببينيم جنگ ميشه يا نميشه . اما بعد از چرخ زدن در سايتهاي مختلف بود كه فهميديم خواب بوديم و جنگ شروع شده . به قول ابراهيم نبوي ديگه بايد دنبال پناهگاه بگرديم . آنچه كه در حال حاضر برروي سايتهاي خبري عرض اندام ميكنه خود جنك و تلفات و خسارات آن نيست . اگر دقت كرده باشين تا چند وقت پيش اخبار مربوط به جنگ معمولا با اين جمله شروع ميشد كه " درصورت آغاز جنگ " پيش بيني كارشناسان نشان ميدهد " .... اما درحال حاضر آنچه كه بيشتر ديده ميشود جملاتي مانند " با آغاز جنگ ... " قطع صدور نفت از تنگه هرمز با حمله نظامي به تاسيسات هسته اي .... " ميباشد .
به نظر مي آيد دنيا جنگ رو پذيرفته و شروع آن رو قطعي ميدونه و نگراني بيشتر در خصوص پي آمدهاي جنگه نه خود جنگ .
به قول راديو فردا اکنون بحث در واشنگتن بر سر اين است که بعد از حمله چه خواهد شد نه اين که حمله کنيم يا نه.
۱۳۸۷ اردیبهشت ۱۴, شنبه
اشتراک در:
پستها (Atom)